Eναλλακτικη πρόταση

ΕΚΘΕΣΗ ΙΔΕΩΝ

Εισαγωγή

Το νέο Θέατρο Μάνης πρόκειται να αποτελέσει ένα νέο πυρήνα δραστηριοτήτων και πολιτισμού τόσο για την τοπική κοινωνία όσο και για την ευρύτερη περιοχή. Ο χώρος στην περιοχή Καμπινάρι αποτελεί ένα τόπο ιδιαίτερου φυσικού κάλους αλλά και ιστορικής αξίας που διαμορφώνει ένα σημείο ενδιαφέροντος για τους λίγους επισκέπτες και ντόπιους κατοίκους που το γνωρίζουν. Η λειτουργιά του νέου θεάτρου θα αναδείξει νέες δυνατότητες, δημιουργώντας ένα νέο χώρο δραστηριοτήτων συνδεδεμένων με τον πολιτισμό και την αναψυχή. Ο σχεδιασμός του περιβάλλοντος χώρου και των συμπληρωματικών χρήσεων διευκολύνει τη λειτουργιά του, την πρόσβαση σε αυτόν, την οικειοποίηση του από τους χρήστες-επισκέπτες και τελικά την ανάδειξη του σε ένα τόπο συνάντησης, κοινωνικοποίησης και αποκόμισης μοναδικών εμπειριών . Έτσι αν τον κοίλο του θεάτρου αποτελεί τον πυρήνα των δραστηριοτήτων, η διαμόρφωση του περιβάλλοντα χώρου αποτελεί το συνδετικό κρίκο που τροφοδοτεί και δικτυώνει χωρικά με τον υπόλοιπο κόσμο.

Ως συνεπεία συντάσσεται η πρόταση της διαμόρφωσης του περιβάλλοντος χώρου του Θεάτρου με τις εξής προτεραιότητες:

α) Δημιουργία ενός ζωντανού και ελκυστικού πόλου έλξης για όλες τις εποχές.

β) Εναρμόνιση με το φυσικό τοπίο, το υφιστάμενο Θέατρο, αλλά και τον αρχαιολογικό χώρο .

γ) Προσβασιμότητα και διατηρησιμότητα των νέων χρήσεων.

Ο υπό διαμόρφωση χώρος οργανώνεται μέσω των σχεδιαστικών επιλογών που αφορούν την κυκλοφορία, τους χώρους στάσης, τη διαμόρφωση των επιπέδων, των οπτικών θεάσεων, τη μορφή και τις αναλογίες των κτισμένων, την ένταξή τους στο φυσικό τοπίο, την επιλογή υλικών, αλλά και την άνεση και ευχαρίστηση των χρηστών.

Στοιχεία της πρότασης

1. Δίκτυο Κομβικών σημείων

Π

Εξήγηση 1: Με διακεκομμένη ο κεντροβαρικός άξονας, και οι νέοι κόμβοι.

αρατηρώντας από ψηλά το χώρο στο γενικό τοπογραφικό, διακρίνεται ένας νοητός κεντροβαρικός άξονας που συμπίπτει με την είσοδο στο χώρο. Τα υπάρχοντα συνθετικά μέρη ( κοίλο θεάτρου, Ιερός Ναός, αλσύλλιο, μονοπάτι) τείνουν να ισαπέχουν και ισορροπούν εκατέρωθεν του άξονα σε μια αρμονική σχέση . Η κεντρική συνθετική ιδέα έχει ως σκοπό, η τοποθέτηση των νέων κτιριακών εγκαταστάσεων να μην μετατοπίσει το νοητό άξονα αλλά αντιθέτως να τον αναδείξει σαν την βασική χάραξη- είσοδο στο χώρο του νέου θεάτρου.

Προς την ίδια κατεύθυνση συμβάλλει και η τοποθέτηση κομβικών σημείων-πλατωμάτων που σε συνδυασμό με τα υπάρχοντα, διαμορφώνουν ένα σύμπλεγμα οπτικών και νοητών σχέσεων που μετατρέπουν την είσοδο και την έξοδο από το θέατρο σε μία ενδιαφέρουσα αλληλουχία συμβάντων. Πιο συγκεκριμένα, πάνω στον περίπατο αυτό δημιουργούνται σημεία παρατήρησης και γενικής εποπτείας του έργου που καλούν τον επισκέπτη να εισέλθει, να βρει σημεία ξεκούρασης, να παρατηρήσει τη θέα της γύρω περιοχής (βουνό, θάλασσα, οικισμοί), να απομονωθεί ή να κοινωνικοποιηθεί, να ρεμβάσει κλπ. Το σύνολο και η θέση των κόμβων αυτών οργανώνουν τη μορφή του ενδιάμεσου χώρου, σε μια λογική εξυπηρέτησης της νέας χρήσης που εγκαθίσταται και της μελλοντικής εξέλιξή της.

2. Επίπεδα

Λόγω της υψομετρικής διαφοράς από τη φυσική κλίση του γηπέδου, αλλά και της σχεδιαστικής πρόθεσης να ενταχθεί η επέμβαση στο φυσικό περιβάλλον, διαμορφώνονται δυο νέα τεχνητά επίπεδα.

Εξήγηση 2: Με μπλε το επίπεδο του φουαγιέ, με κόκκινο το επίπεδο του κυλικείου.

 

α) Το πρώτο επίπεδο διαμορφώνεται συνεπίπεδα με το κυλικείο-μπαρ. Στην μπροστινή πλευρά δημιουργείται ένα πλάτωμα για τραπεζοκαθίσματα. Στα πλάγια αντίστοιχα, ορίζεται μια διαμπερής κίνηση που από τη μια πλευρά ξεκινάει με ένα γρήγορο πέρασμα-είσοδο, ενώ από την άλλη καταλήγει στη ράμπα εξυπηρέτησης ΑΜΕΑ.

β) Το δεύτερο επίπεδο έχει χρήση αντίστοιχου φουαγιέ και βρίσκεται ένα μέτρο κάτω από το επίπεδο του κυλικείου. Σχεδιάζεται με τέτοιες αναλογίες, ώστε να μπορεί να φιλοξενήσει το πλήθος που συγκεντρώνεται στιγμιαία π.χ. κατά τη διάρκεια των διαλειμμάτων ή την έναρξη και λήξη μιας παράστασης. Η πρόσβαση στα διαφορετικά διαμορφωμένα επίπεδα γίνεται με κλίμακες και ράμπα παράλληλης διεύθυνσης στις αναλογίες των πλατωμάτων, ώστε να επιτυγχάνεται η ομαλότερη κυκλοφορία του πλήθους. Τα πεζούλια συγκράτησης των επιπέδων και των παρτεριών χρησιμεύουν και σαν άτυπα καθιστικά που μπορούν να εξυπηρετήσουν τις στιγμιαίες ανάγκες.

3. Μορφή του κτισμένου

Η προσέγγιση στο χώρο του θεάτρου, λόγω των κλίσεων, πρέπει να σημειωθεί ότι γίνεται εκ των άνωθεν, έτσι το δώμα του κτιρίου αποτελεί στην ουσία πρόσοψη και γι’ αυτό καλύπτεται στην πλειονότητά του με φυτεμένο δώμα που εναρμονίζεται με τη χλωρίδα της περιοχής.

Η μορφή της στέγης αντίθετα, εξυπηρετεί τη σηματοδότηση της λειτουργίας του καφέ, η μονόρριχτη στέγη υποδηλώνει τη διαφορετική λειτουργιά που φιλοξενείται από κάτω και ταυτόχρονα, η εναλλαγή του ύψους διαμορφώνει έναν ευχάριστο εσωτερικό χώρο. Επιπλέον, η κλίση της στέγης και ο φεγγίτης που δημιουργείται στην Ανατολική πλευρά, επιτρέπει στον επισκέπτη να ρίξει μια κλεφτή ματιά στο εσωτερικό του καφέ από ψηλά, προσκαλώντας τον να κατέβει.

Ο

Εξήγηση 3: Ολίσθηση των κλειστών χωρών πάνω στην διεύθυνση κυκλοφορίας.

εσωτερικός σχεδιασμός του κυλικείου-μπαρ διαμορφώνεται πάνω σε ένα παράλληλο άξονα από τον οποίο, μικρές ολισθήσεις των όγκων δημιουργούν εσοχές και προεξοχές που εξυπηρετούν ταυτόχρονα τα παρασκευαστήριο, την εσωτερική κυκλοφορία, τα τραπεζοκαθίσματα και την λειτουργική διαφοροποίηση των τουαλετών.

4. Γενικότερη ένταξη

 

Η κύρια μάζα του κτισμένου και δη των τουαλετών, τοποθετείται σε μια εσοχή του βράχου, διαμορφώνοντας έτσι μία φυσική συνέχεια στο βραχώδες μέτωπο που κυριαρχεί και διαμορφώνει το φόντο της όλης σύνθεσης του χώρου. Τελικά, όλα τα μέρη της πρότασης εξισορροπούνται και αλληλοσυσχετίζονται μέσω της κοινής τους αναφοράς στο γραφικό βραχώδη ιστό, που δεσπόζει στο πίσω μέρος του θεάτρου. Οι αναλογίες των κτισμένων χώρων και επιλογή των υλικών συμβάλλουν στο να ενταχθούν, με τον πιο διακριτικό τρόπο, οι χρήσεις που θα φιλοξενηθούν στο φυσικό περιβάλλον.

Το ύψος, το μήκος, και η γραμμικότητα του βραχώδους υποβάθρου, γίνονται τα συνδετικά στοιχεία του θεάτρου, του φουαγιέ, των κυκλοφοριακών συνδέσεων, του κυλικείου και των επιπέδων, δημιουργώντας μια κοινή ομοιοκαταληξία για όλες τις ενέργειες και δραστηριότητες που συμβαίνουν σε αυτούς τους χώρους. Παράλληλα, αποτελούν και ένα όριο διαφοροποίησης των χρήσεων από τον αρχαιολογικό χώρο και το άλσος.

Εν κατακλείδι, η πρόταση διαμορφώνεται από ένα σύνολο σχεδιαστικών επιλογών που έχουν σαν σκοπό την ένταξη μιας πολιτιστικής δραστηριότητας υπερτοπικού χαρακτήρα σε ένα ιδιαίτερο φυσικό τοπίο, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Ο συνδυασμός των χρήσεων (θέατρο-καφέ-χώρος αναψυχής) σε μια λογική ενός συγχρόνου κτιριολογικού προγράμματος, μπορεί να διαμορφώσει συνθήκες για τη λειτουργιά των εγκαταστάσεων όλες τις εποχές του έτους και ταυτόχρονα, να συμβάλλει στην συντήρηση και λειτουργικότητα του θεάτρου, στην ανάδειξη του αρχαιολογικού χώρου και την εξυπηρέτηση των ερασιτεχνικών αθλητικών εγκαταστάσεων. Έτσι, ο τελικός σκοπός είναι η διαμόρφωση ενός πολιτιστικού πολυχώρου που θα απευθύνεται σε όλους τους πολίτες και θα είναι λειτουργικός και επισκέψιμος όλο το χρόνο.

Άποψη 2: Masterplan της συνολικής διαμόρφωσης.

Σύνταξη Μελέτης: Νίκος Ορφανός, Σύμβουλοι: Αγγελική Κελεπούρη, Μάνος Περάκης